de tijd vliegt voorbij, we zijn al op de helft!
Blijf op de hoogte en volg Josje, Isabelle en Denise
15 December 2012 | Oeganda, Kampala
Het heeft even geduurd, maar hier is de tweede blog vanuit Oeganda!
Allereerst, nogmaals bedankt voor alle leuke en lieve reacties.
Na onze eerste blog te hebben geüpload, hebben wij besloten om eens lekker te gaan ontspannen. Na alle eerste heftige indrukken waren wij hier wel aan toe! Met een biertje in onze hand en ‘Kinderen voor Kinderen’ op de achtergrond hebben we op het dakterras een goed feestje gebouwd. Na een spelletje kingsen is ‘BONGA, kleine man’ de vervanging geworden voor het Hollandse ‘proost’.
Vrijdag een moedige poging gedaan om aan IW te werken. Nog voordat wij goed en wel begonnen, werd deze poging bruut verstoord door DJ Frizza. De moed zakte ons in de schoenen toen wij weer iets nieuws leerden over Oeganda; de administratie is hier verdomd slecht geregeld. Het guesthouse had geld nodig en probeerde ons daarom voor twee keer zoveel drankjes en maaltijden te laten betalen. Na vele pogingen van de medewerkers uit het guesthouse hebben wij zelf maar de administratie gedaan. Uiteindelijk niet zo slim; ze kunnen hier zo slecht rekenen dat wij voor minder uiteindelijk toch twee keer zoveel moesten betalen.
Na hier zo’n drie uur mee bezig te zijn geweest, was het alweer tijd om een snelle hap naar binnen te werken en ons klaar te maken voor een mooie avond; de interland Uganda – South Sudan. Op de boda zijn we naar het Mandela Stadium gescheurd waar we een in stijl het stadion binnengingen; alle muzugu’s in voetbalshirtjes vielen natuurlijk enorm op. Na een verhuizing naar ‘de Oost’ hebben we genoten van het enthousiasme van de harde kern. Iedere keer dat de bal in de buurt van het doel kwam, werden zij helemaal gek. Het was een hilarische avond; het grasveld was één grote modderpoel, de bal was lek en wij mochten als vrouwen gratis naar binnen. Scheelt ons toch weer mooi anderhalve euro :) .
Als echte paparazzi maakten de mensen foto’s van ons, we hebben flink staan poseren. De bodarit terug naar het ICU was hels! Gelukkig zijn we veilig aangekomen, maar we zijn elkaar meteen kwijtgeraakt. De boda met Denise en Cath was de enige die de weg wist en ging er als een dolle vandoor. Josje en Isabelle hadden minder geluk; de betrouwbaar uitziende boda met een geel veiligheidsjasje bleek geen lampen te hebben en kon niet harder dan 30. Ook wist hij de weg niet, wat tot spannende taferelen leidde. Middenin donker Kampala zijn we op iedere hoek gestopt om de weg te vragen. Heel toevallig scheurden Denise en Cath voorbij, maar hun chauffeur wilde niet op wachten. Een bezorgde Denise trof een paniekerige Jos en Ies voor de deur van het guesthouse. Lesje geleerd; in het donker nemen we voortaan een taxi.
Op zaterdag de poging om aan Iw te werken hervat. Om al dit harde werken te vergeten, zijn we zondag lekker gaan winkelen met de andere meiden. We zijn allemaal goed geslaagd, vol tassen met lange jurken en jasjes van ‘Guccu’ zijn we lekker pizza gaan eten.
Na het weekend de stage weer hervat. We hebben een productieve week achter de rug. De andere ‘Pedagogen van de Wereld’ zijn met ons mee geweest naar het weeshuis en hebben genoten van alle zang en dans.
We hebben het weeshuis geholpen door de zogenaamde ‘library’ te reorganiseren. Geen fijne klus, omdat overal kakkerlakken onder vandaan kwamen! Denise, onze held, durfde als enige met een badmintonracket deze enge beesten te verjagen. Jos en Ies stonden gillend op de stoelen. Door de kilo’s stof hebben we nu allemaal vast een huisstofmijt allergie opgedaan! De kinderen probeerden ons heel lief te helpen, wat de chaos alleen nog maar meer vergrootte. Een flinke klus, maar nu is de library schoon, opgeruimd en staan alle boeken gesorteerd op leeftijd, schoolvak en genre met mooie naamplaatjes erbij. En het allerbelangrijkste; de bieb is nu kakkerlak-vrij!
De andere dagen hebben we vooral heel veel sieraden gemaakt. We hebben geholpen met de organisatie hiervan, omdat we gemerkt hebben dat de kracht van de Afrikanen niet ligt in het aanbrengen van structuur of efficiëntie. Sterker nog, deze zijn totaal afwezig. Het heeft wat moeite gekost, want ze snapten he-le-maal niets van onze voorstellen. Toen ze uiteindelijk in de praktijk merkten dat het toch wel veel tijd, materiaal en kosten bespaart om gericht te werk te gaan waren ze ons wel dankbaar.
Koekenbakker Ies heeft haar loopbaan verder uitgebreid en geholpen met het proces van koekjes bakken efficiënter maken.
Verder hebben we de kinderen nog Engelse boekjes voorgelezen en hiermee hun Engels geprobeerd te stimuleren. Hebben geoefend tot dertig te tellen.
Als goede pedagogen hebben we een poging gedaan om naar het beleid te kijken van de organisatie. Na een gesprek met de coördinator van ruim een uur over vanalles en nog wat in het weeshuis de volgende conclusie getrokken: er is geen beleid. Het Christendom wordt als visie en leidraad gebruikt. Er staat niks op papier en de administratie wordt in een schrift geschreven waar alles door elkaar staat.
Na zaterdag een hard aan het project gewerkt hebben we onszelf eens flink in de watten gelegd. In onze mooie jurkjes op de boda naar een heel chique restaurant waar we al veel over gehoord hadden. We hebben heeeeeeerlijk gegeten en een goede fles Afrikaanse wijn weggewerkt. We kregen een drankje aangeboden van de (luidruchtige) mannen naast ons. We raakte met ze in gesprek en het bleken hoge piefen in het bankwezen te zijn. We hebben een goed gesprek met ze gevoerd en ze waren onder de indruk van het werk wat wij hier in Oeganda doen. Ze nodigden ons uit voor een etentje waarin we over eventuele financiële ondersteuning voor het weeshuis gaan praten. Dit is natuurlijk geweldig, en het toeval dat er een Indiër naast ons aan het tafeltje zit die ook nog bankdirecteur blijkt te zijn, lijkt bijna te mooi om waar te zijn.
Na een gezellige taxirit naar huis besloten we dat de avond nog niet mooi genoeg was; met de andere mensen uit het guesthouse zijn we in de matatu gestapt om eens flink op stap te gaan. Dit bleek niet zo simpel als verwacht; bij een politiecontrole bleek onze chauffeur apelazarus te zijn en moesten wij midden in de nacht in the middle of nowhere tussen de mannen met geweren (!) een uur wachten op een nieuwe chauffeur. We zijn getuige geweest van de Afrikaanse corruptie; de chauffeur werd na een uurtje weer vrijgekocht door zijn baas. De politie regelde een nieuwe matatu voor ons en om 2 uur kon ons avondje uit eindelijk beginnen.
De afgelopen week was een welkome afwisseling op al het harde werken; we hebben een prachtige safari gemaakt. We kregen hiertoe de mogelijkheid omdat de kinderen de hele week niet in het weeshuis waren en wij dus geen stage konden lopen. Om de zomervakantie te vieren heeft een vriend de directeur alle kinderen een paar dagen meegenomen voor een zogenaamde ‘big party’. Deze man helpt het weeshuis van tijd tot tijd met het kopen van eten als het geld hiervoor op is. Deze zomer bezorgt hij de kinderen een paar zorgeloze vakantiedagen, wat wij natuurlijk van harte toejuichen. Heerlijk voor de kinderen, voor ons jammer omdat dit onze toch al korte stage nog meer inkort. We hebben hierom besloten om onze ‘vakantie’ na de stage in te korten en tot kerst in het weeshuis te blijven. Voor ons helaas geen uitnodiging voor de ‘big party’, maar dit hebben we ruimschoots gecompenseerd!
De safari was onbeschrijflijk mooi, check de foto’s op facebook om een indruk te krijgen! Na twee game-drives (met een busje met open dak de savanne op) en een boottocht hebben we olifanten, leeuwen, hyena’s, zebra’s, antilopes, buffels, nijlpaarden en krokodillen en allerlei vogelsoorten gezien. En, als kersje op de taart, hebben we familie Chimpansee ontmoet. De chimptrekking was erg speciaal. We hebben zo veel geluk gehad; we hebben na nog geen uur lopen door het tropisch regenwoud de helft van de chimpansee familie gezien. In de kloof leven nog maar 22 chimpansees, waarvan we er 11 mochten bewonderen. We hebben de kleintjes zien spelen, de alfaman met de grijze rug keerde ons de (roze) kont toe en de aapjes waren elkaar heel lief aan het vlooien. We hebben drie kwartier van ze mogen genieten voor ze geroepen werden door de rest van de groep. Het was een geweldige trip, een onvergetelijke ervaring.
De afgelopen dagen hebben we heel veel aan het project gewerkt en hiervoor ons sociale en professionele netwerk ingezet. We denken dat we prachtige dingen kunnen doen en het weeshuis werkelijk kunnen helpen.
Tim, Sjors en Doortje, jullie willen we hierbij ontzettend bedanken voor de mooie spullen die we van jullie gekregen hebben.
Doortje, de jongens uit het weeshuis waren door het dolle heen toen zij de lampen op zonnepanelen in ontvangst namen. Na vele knuffels en traantjes van blijdschap hebben we met de jongens de verlichting geïnstalleerd. Ze waren zo ontzettend gelukkig, ze spraken af om om 7 uur in hun slaapzaaltje te gaan zitten om van het licht te genieten.
Tim en Sjors, de schoolspullen zijn zo ontzettend welkom in het weeshuis. Geweldig dat jullie aan ons verhaal hebben gedacht en besloten hebben de kinderen te ondersteunen!
En dan nu, lieve vrienden en familie, ontzettend bedankt voor alle sponsoring. We zijn geroerd door de (kleine en grote) bedragen die iedere dag binnenkomen. We houden jullie op de hoogte van alle mooie dingen die we hiermee gaan doen.
Houd facebook in de gaten voor de foto’s en tot blogs!
Denise Dresens, Josje van Delft en Isabelle Dielwart
Allereerst, nogmaals bedankt voor alle leuke en lieve reacties.
Na onze eerste blog te hebben geüpload, hebben wij besloten om eens lekker te gaan ontspannen. Na alle eerste heftige indrukken waren wij hier wel aan toe! Met een biertje in onze hand en ‘Kinderen voor Kinderen’ op de achtergrond hebben we op het dakterras een goed feestje gebouwd. Na een spelletje kingsen is ‘BONGA, kleine man’ de vervanging geworden voor het Hollandse ‘proost’.
Vrijdag een moedige poging gedaan om aan IW te werken. Nog voordat wij goed en wel begonnen, werd deze poging bruut verstoord door DJ Frizza. De moed zakte ons in de schoenen toen wij weer iets nieuws leerden over Oeganda; de administratie is hier verdomd slecht geregeld. Het guesthouse had geld nodig en probeerde ons daarom voor twee keer zoveel drankjes en maaltijden te laten betalen. Na vele pogingen van de medewerkers uit het guesthouse hebben wij zelf maar de administratie gedaan. Uiteindelijk niet zo slim; ze kunnen hier zo slecht rekenen dat wij voor minder uiteindelijk toch twee keer zoveel moesten betalen.
Na hier zo’n drie uur mee bezig te zijn geweest, was het alweer tijd om een snelle hap naar binnen te werken en ons klaar te maken voor een mooie avond; de interland Uganda – South Sudan. Op de boda zijn we naar het Mandela Stadium gescheurd waar we een in stijl het stadion binnengingen; alle muzugu’s in voetbalshirtjes vielen natuurlijk enorm op. Na een verhuizing naar ‘de Oost’ hebben we genoten van het enthousiasme van de harde kern. Iedere keer dat de bal in de buurt van het doel kwam, werden zij helemaal gek. Het was een hilarische avond; het grasveld was één grote modderpoel, de bal was lek en wij mochten als vrouwen gratis naar binnen. Scheelt ons toch weer mooi anderhalve euro :) .
Als echte paparazzi maakten de mensen foto’s van ons, we hebben flink staan poseren. De bodarit terug naar het ICU was hels! Gelukkig zijn we veilig aangekomen, maar we zijn elkaar meteen kwijtgeraakt. De boda met Denise en Cath was de enige die de weg wist en ging er als een dolle vandoor. Josje en Isabelle hadden minder geluk; de betrouwbaar uitziende boda met een geel veiligheidsjasje bleek geen lampen te hebben en kon niet harder dan 30. Ook wist hij de weg niet, wat tot spannende taferelen leidde. Middenin donker Kampala zijn we op iedere hoek gestopt om de weg te vragen. Heel toevallig scheurden Denise en Cath voorbij, maar hun chauffeur wilde niet op wachten. Een bezorgde Denise trof een paniekerige Jos en Ies voor de deur van het guesthouse. Lesje geleerd; in het donker nemen we voortaan een taxi.
Op zaterdag de poging om aan Iw te werken hervat. Om al dit harde werken te vergeten, zijn we zondag lekker gaan winkelen met de andere meiden. We zijn allemaal goed geslaagd, vol tassen met lange jurken en jasjes van ‘Guccu’ zijn we lekker pizza gaan eten.
Na het weekend de stage weer hervat. We hebben een productieve week achter de rug. De andere ‘Pedagogen van de Wereld’ zijn met ons mee geweest naar het weeshuis en hebben genoten van alle zang en dans.
We hebben het weeshuis geholpen door de zogenaamde ‘library’ te reorganiseren. Geen fijne klus, omdat overal kakkerlakken onder vandaan kwamen! Denise, onze held, durfde als enige met een badmintonracket deze enge beesten te verjagen. Jos en Ies stonden gillend op de stoelen. Door de kilo’s stof hebben we nu allemaal vast een huisstofmijt allergie opgedaan! De kinderen probeerden ons heel lief te helpen, wat de chaos alleen nog maar meer vergrootte. Een flinke klus, maar nu is de library schoon, opgeruimd en staan alle boeken gesorteerd op leeftijd, schoolvak en genre met mooie naamplaatjes erbij. En het allerbelangrijkste; de bieb is nu kakkerlak-vrij!
De andere dagen hebben we vooral heel veel sieraden gemaakt. We hebben geholpen met de organisatie hiervan, omdat we gemerkt hebben dat de kracht van de Afrikanen niet ligt in het aanbrengen van structuur of efficiëntie. Sterker nog, deze zijn totaal afwezig. Het heeft wat moeite gekost, want ze snapten he-le-maal niets van onze voorstellen. Toen ze uiteindelijk in de praktijk merkten dat het toch wel veel tijd, materiaal en kosten bespaart om gericht te werk te gaan waren ze ons wel dankbaar.
Koekenbakker Ies heeft haar loopbaan verder uitgebreid en geholpen met het proces van koekjes bakken efficiënter maken.
Verder hebben we de kinderen nog Engelse boekjes voorgelezen en hiermee hun Engels geprobeerd te stimuleren. Hebben geoefend tot dertig te tellen.
Als goede pedagogen hebben we een poging gedaan om naar het beleid te kijken van de organisatie. Na een gesprek met de coördinator van ruim een uur over vanalles en nog wat in het weeshuis de volgende conclusie getrokken: er is geen beleid. Het Christendom wordt als visie en leidraad gebruikt. Er staat niks op papier en de administratie wordt in een schrift geschreven waar alles door elkaar staat.
Na zaterdag een hard aan het project gewerkt hebben we onszelf eens flink in de watten gelegd. In onze mooie jurkjes op de boda naar een heel chique restaurant waar we al veel over gehoord hadden. We hebben heeeeeeerlijk gegeten en een goede fles Afrikaanse wijn weggewerkt. We kregen een drankje aangeboden van de (luidruchtige) mannen naast ons. We raakte met ze in gesprek en het bleken hoge piefen in het bankwezen te zijn. We hebben een goed gesprek met ze gevoerd en ze waren onder de indruk van het werk wat wij hier in Oeganda doen. Ze nodigden ons uit voor een etentje waarin we over eventuele financiële ondersteuning voor het weeshuis gaan praten. Dit is natuurlijk geweldig, en het toeval dat er een Indiër naast ons aan het tafeltje zit die ook nog bankdirecteur blijkt te zijn, lijkt bijna te mooi om waar te zijn.
Na een gezellige taxirit naar huis besloten we dat de avond nog niet mooi genoeg was; met de andere mensen uit het guesthouse zijn we in de matatu gestapt om eens flink op stap te gaan. Dit bleek niet zo simpel als verwacht; bij een politiecontrole bleek onze chauffeur apelazarus te zijn en moesten wij midden in de nacht in the middle of nowhere tussen de mannen met geweren (!) een uur wachten op een nieuwe chauffeur. We zijn getuige geweest van de Afrikaanse corruptie; de chauffeur werd na een uurtje weer vrijgekocht door zijn baas. De politie regelde een nieuwe matatu voor ons en om 2 uur kon ons avondje uit eindelijk beginnen.
De afgelopen week was een welkome afwisseling op al het harde werken; we hebben een prachtige safari gemaakt. We kregen hiertoe de mogelijkheid omdat de kinderen de hele week niet in het weeshuis waren en wij dus geen stage konden lopen. Om de zomervakantie te vieren heeft een vriend de directeur alle kinderen een paar dagen meegenomen voor een zogenaamde ‘big party’. Deze man helpt het weeshuis van tijd tot tijd met het kopen van eten als het geld hiervoor op is. Deze zomer bezorgt hij de kinderen een paar zorgeloze vakantiedagen, wat wij natuurlijk van harte toejuichen. Heerlijk voor de kinderen, voor ons jammer omdat dit onze toch al korte stage nog meer inkort. We hebben hierom besloten om onze ‘vakantie’ na de stage in te korten en tot kerst in het weeshuis te blijven. Voor ons helaas geen uitnodiging voor de ‘big party’, maar dit hebben we ruimschoots gecompenseerd!
De safari was onbeschrijflijk mooi, check de foto’s op facebook om een indruk te krijgen! Na twee game-drives (met een busje met open dak de savanne op) en een boottocht hebben we olifanten, leeuwen, hyena’s, zebra’s, antilopes, buffels, nijlpaarden en krokodillen en allerlei vogelsoorten gezien. En, als kersje op de taart, hebben we familie Chimpansee ontmoet. De chimptrekking was erg speciaal. We hebben zo veel geluk gehad; we hebben na nog geen uur lopen door het tropisch regenwoud de helft van de chimpansee familie gezien. In de kloof leven nog maar 22 chimpansees, waarvan we er 11 mochten bewonderen. We hebben de kleintjes zien spelen, de alfaman met de grijze rug keerde ons de (roze) kont toe en de aapjes waren elkaar heel lief aan het vlooien. We hebben drie kwartier van ze mogen genieten voor ze geroepen werden door de rest van de groep. Het was een geweldige trip, een onvergetelijke ervaring.
De afgelopen dagen hebben we heel veel aan het project gewerkt en hiervoor ons sociale en professionele netwerk ingezet. We denken dat we prachtige dingen kunnen doen en het weeshuis werkelijk kunnen helpen.
Tim, Sjors en Doortje, jullie willen we hierbij ontzettend bedanken voor de mooie spullen die we van jullie gekregen hebben.
Doortje, de jongens uit het weeshuis waren door het dolle heen toen zij de lampen op zonnepanelen in ontvangst namen. Na vele knuffels en traantjes van blijdschap hebben we met de jongens de verlichting geïnstalleerd. Ze waren zo ontzettend gelukkig, ze spraken af om om 7 uur in hun slaapzaaltje te gaan zitten om van het licht te genieten.
Tim en Sjors, de schoolspullen zijn zo ontzettend welkom in het weeshuis. Geweldig dat jullie aan ons verhaal hebben gedacht en besloten hebben de kinderen te ondersteunen!
En dan nu, lieve vrienden en familie, ontzettend bedankt voor alle sponsoring. We zijn geroerd door de (kleine en grote) bedragen die iedere dag binnenkomen. We houden jullie op de hoogte van alle mooie dingen die we hiermee gaan doen.
Houd facebook in de gaten voor de foto’s en tot blogs!
Denise Dresens, Josje van Delft en Isabelle Dielwart
-
15 December 2012 - 17:42
Kelly:
Ik ben trots op jullie! -
15 December 2012 - 20:48
Michel En Marie-José:
Hallo Isabelle, Josje, Denise,
Weer een indrukwekkend verhaal. En zoals jullie weten: de beste manier om je ouders geen foto's te laten zien is door ze op facebook te zetten.
Gelukkig hebben we van Jeroen wel een mail met fraaie foto's van Afrika's wildlife.
Afrika's nightlife krijgen we tzt wel te zien - is moeders niet zo ongerust :)
verder veel succes met jullie stage komende weken
kusjes
Michel en Marie-José -
16 December 2012 - 19:23
Jack En Leny:
Wat een leuk verslag! Jullie maken daar heel wat mee! We zijn allemaal zo trots op jullie en het goede werk wat jullie daar doen! De foto's van de safari zijn super mooi!
Heel veel liefs uit Eindhoven en geniet van de mooie tijd daar. :)
En natuurlijk een heeeeele dikke kus voor Denise ook van Djon en Domi ;)
-
16 December 2012 - 19:23
Jack En Leny:
Wat een leuk verslag! Jullie maken daar heel wat mee! We zijn allemaal zo trots op jullie en het goede werk wat jullie daar doen! De foto's van de safari zijn super mooi!
Heel veel liefs uit Eindhoven en geniet van de mooie tijd daar. :)
En natuurlijk een heeeeele dikke kus voor Denise ook van Djon en Domi ;)
-
16 December 2012 - 19:23
Jack En Leny:
Wat een leuk verslag! Jullie maken daar heel wat mee! We zijn allemaal zo trots op jullie en het goede werk wat jullie daar doen! De foto's van de safari zijn super mooi!
Heel veel liefs uit Eindhoven en geniet van de mooie tijd daar. :)
En natuurlijk een heeeeele dikke kus voor Denise ook van Djon en Domi ;)
-
17 December 2012 - 15:55
Lois:
Wouw lieverds! Wat verrichten jullie toch ontzettend mooi werk daar en wat schrijven jullie mooi.
Heel veel liefs, -
17 December 2012 - 19:34
Claudet Roelofs:
Hé Isabelle!
Ontzettend tof wat je doet.
Succes!
Groetjes Claudet -
17 December 2012 - 23:04
Tessa:
Wat fijn dat je het zo leuk hebt lieverd.
Ook top om te lezen dat jullie nog naast al jullie harde werk zulke mooie, leuke en gekke dingen meemaken. Geniet er maar met volle teugen van. Voor je het weet ven je weer terug in ons koude kikkerlandje en is het weer gewoon serieus leren/weken voor de kost! Dat is natuurlijk half zo leuk niet.
Vanuit een vriezend of regenend Nederland,
We missen je!
Dikke kus!! -
18 December 2012 - 09:42
Annelie:
Superfijn dat het nog steeds zo goed gaat en jullie het zo leuk hebben! Wat doen jullie veel leuke en leerzame dingen, ik wordt jaloers als ik het lees.
Geniet er nog maar lekker van!!
Liefs Annelie -
18 December 2012 - 12:49
Robin Strikker:
Super vet en leuk hoe jullie er zijn voor die kindjes! Ik zou het graag met eigen ogen willen zien hoe t er echt aan toe gaat daar;) die safarie ben ik zwaar jaloers op maar door de foto's maken wij t ook een beetje mee;) succes nog dames xxxxxxx -
18 December 2012 - 12:50
Robin Strikker :
Niesje een hele dikke kus -
18 December 2012 - 12:50
Robin Strikker :
Niesje een hele dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
