De eerste dagen
Door: Isabelle, Josje en Denise
Blijf op de hoogte en volg Josje, Isabelle en Denise
28 November 2012 | Oeganda, Kampala
Hallo muzungu’s!
Hierbij ons eerste berichtje vanuit Kampala, de hoofdstad van Uganda. We zijn nog maar kort in de parel van Afrika, maar de reis is nu al ongelooflijk indrukwekkend. Het is Afrika zoals je Afrika verwacht. Chaos, gekte en enorm veel rood stof (iedere dag zijn we verbaasd over hoe bruin we zijn geworden, maar na een douche zijn we gewoon weer de bleekscheten die we waren!).
Na een overstap in Kenia werden we op het vliegveld van Entebbe opgewacht door Ismaël. Hij stond op ons te wachten met een naambordje en bracht ons in een uurtje naar het guesthouse. De autorit was spectaculair, we zijn hier werkelijk in een andere wereld. De wegen zijn chaotisch, de boda’s (motoren met chauffeur waar je met twee personen achterop kunt) en matatu’s (minibusjes waar je met meer dan 10 man ingepropt wordt) scheuren kriskras door elkaar. Langs de kant van de weg staan huizen (hutjes) waar van alles verkocht wordt, van varkenspoten tot bankstellen tot levende kippen.
In het guesthouse werden we warm ontvangen door de staff en onze klasgenootjes. ’S Avonds werden we meteen mee uit eten genomen door alle Nederlanders uit het guesthouse. Met de matatu naar een Ethiopisch restaurant, waar we gegeten hebben en natuurlijk de eerste biertjes gedronken hebben.
De volgende dag zijn we meegenomen naar het centrum van Kampala, met onze nieuwe beste vriend Augustin a.ka. Dj Frizza. We hebben drie uur op elkaar gewacht, hij op de begane grond en wij op het dakterras. Gelukkig was dit geen probleem. De uitspraak ‘muzungu’s have the watch, Africans have the time’ gaat dus echt op. We maakten meteen kennis met het echte Afrika, op een enorme markt. De straatjes waren ongeveer 1 meter breed met aan allebei de kanten kraampjes. De tocht over de markt was een hindernisbaan, waarbij we de zakken rijst die op het hoofd gedragen worden moesten ontwijken en de fietsen over onze voeten reden. In de drukte bleven we dicht bij elkaar, omdat we aangestaard en aangeraakt werden als een ware attractie. Overal werden we nageroepen ‘muzungu! muzungu!’, wat een vriendelijk woord is voor ‘blanke’.
Na op een gigantische standplaats voor matatu’s te zijn geweest hebben we allerlei dingetjes geregeld. Veilige pinautomaten gevonden, simkaart gekocht, boodschapjes gedaan en echt Ugandees geluncht op het politiebureau (!).
De tour zou 3 uur duren, maar met onze vriend DJ Frizza zijn we meer dan 6 uur weg geweest, waardoor zijn radioshow wat later begon. In het guesthouse hebben we naar hem geluisterd, en tot onze verbazing zijn we hier al op de radio geweest! Hij draaide twee keer het nummer ‘i got a hangover’ voor ons, waar hij luid doorheen toeterde en riep ‘to my new dutch best friends Josje, Denise en Isabelle! I love you!!’ Wij vonden dit natuurlijk geweldig, maar het dakterras in het guesthouse stroomde langzaam leeg, waarschijnlijk kon de rest het gegil door de nummers heen niet zo waarderen. ‘DJ Frizza in the mix! TOOOOOEEEET’.
Op zondag zijn we naar een mis geweest in de Baha’i tempel, waarvan er maar zeven op de wereld bestaan. Op de top van de berg stond een prachtige ronde tempel. De zeven deuren stonden open en ieder uitzicht leek wel een schilderijtje. We werden hartelijk verwelkomd en de mis was heel bijzonder, omdat het Baha’i geloof bestaat uit een combinatie van het Christendom, het Jodendom, het Hindoeïsme en de Islam.
Daarna zijn we op de boda naar een sjiek restaurantje gescheurd, waar we uitgebreid hebben geluncht. En ja, heel slecht, de frietjes en de hamburgers konden we niet weerstaan na al het Afrikaanse eten.
Op maandag zijn we voor het eerst naar onze stage gegaan, weeshuis ‘Oasis of life’. Op de boda reden we door een echte krottenwijk, waar het vee op straat loopt en iedereen met de familie voor hun hutje zit te chillen. Eenmaal aangekomen op de stageplek werden we ontzettend warm en lief ontvangen. We konden de poort (alles is hier omheind met grote betonnen muren, prikkeldraad en spijlen) niet door, omdat alle kinderen op ons afstormden om ons te knuffelen en vast te houden.
Na een korte rondleiding kregen we een show van meer dan een uur van de kinderen, waarin ze ons hun beste dansmoves lieten zien. Ze zongen voor ons en noemden ons hun ‘angels’, wat ons tot tranen toe raakte. Dit komt vooral omdat wij ons schuldig voelen en de kinderen niet kunnen bieden wat ze nodig hebben, want waar ze echt behoefte aan hebben is eten. Het is ontzettend schrijnend om met eigen ogen te zien hoe de situatie van deze kinderen is. Velen van hen hebben hongerbuikjes, aids en allemaal zijn ze wees of te vondeling gelgd door hun ouders. Omdat we ons in één week voor moesten bereiden op deze reis naar Uganda, hadden we dit nooit verwacht. De klap was dan ook hard, het doet pijn om te zien dat we in zo’n oneerlijke wereld leven. Op ongeveer 50 m2 wonen 75 kinderen. Er is een totaal gebrek aan alles, aan eten, water, speelgoed, boeken, kleding en vooral hygiëne.
Het is dan ook verbazingwekkend om te zien hoe lief de kinderen en jongeren tegen ons zijn en hoe ontzettend dankbaar ze zijn voor onze komst. Het weeshuis voelt als één grote familie, en er werd continu tegen ons gezegd ‘this is your second home, feel free, our sisters’. De stage is dus ontzettend heftig, maar gelukkig hebben we elkaar en proberen we alles samen te verwerken.
De tweede stagedag was al iets minder heftig, omdat we de eerste shock al gehad hadden. We hebben de hele dag koekjes staan bakken met de jongeren, die ze verkopen op de markt om geld te verdienen om eten te kopen. We hebben met de kleintjes gedanst en geknuffeld en ons rot gelachen toen ze met zijn allen ‘poesje mauw’ begonnen te zingen . Denise is tot drie keer toe ondergeplast door haar nieuwe vriendje, een schattig baby’tje van 5 maanden. Ze wordt gezien als de ‘nieuwe mama’ en zo gedraagt ze zich ook, het maakte haar allemaal niets uit. Om de naam Josje wordt hard gelachen, omdat dit uitgesproken wordt als ‘Josh’ en er een jongen woont die ook zo heet. Isabelle heeft zicht de longen uit haar lijf staan bakken en heeft haar nieuwe roeping als koekenbakker gevonden.
De liefde die we van de kinderen krijgen maakt alle ellende weer goed. We gaan de komende weken keihard aan de slag om de kinderen een beetje geluk en liefde te geven.
We hopen dat jullie een berichtje achterlaten, want we kunnen een beetje extra steun wel gebruiken. We kunnen dit aan, maar het is heftiger dan verwacht om nu in het echt tussen de kindjes te staan die je normaal alleen op het journaal ziet.
Liefs en geniet van het luxe luizenleventje ;)
Denise, Josje & Isabelle
Hierbij ons eerste berichtje vanuit Kampala, de hoofdstad van Uganda. We zijn nog maar kort in de parel van Afrika, maar de reis is nu al ongelooflijk indrukwekkend. Het is Afrika zoals je Afrika verwacht. Chaos, gekte en enorm veel rood stof (iedere dag zijn we verbaasd over hoe bruin we zijn geworden, maar na een douche zijn we gewoon weer de bleekscheten die we waren!).
Na een overstap in Kenia werden we op het vliegveld van Entebbe opgewacht door Ismaël. Hij stond op ons te wachten met een naambordje en bracht ons in een uurtje naar het guesthouse. De autorit was spectaculair, we zijn hier werkelijk in een andere wereld. De wegen zijn chaotisch, de boda’s (motoren met chauffeur waar je met twee personen achterop kunt) en matatu’s (minibusjes waar je met meer dan 10 man ingepropt wordt) scheuren kriskras door elkaar. Langs de kant van de weg staan huizen (hutjes) waar van alles verkocht wordt, van varkenspoten tot bankstellen tot levende kippen.
In het guesthouse werden we warm ontvangen door de staff en onze klasgenootjes. ’S Avonds werden we meteen mee uit eten genomen door alle Nederlanders uit het guesthouse. Met de matatu naar een Ethiopisch restaurant, waar we gegeten hebben en natuurlijk de eerste biertjes gedronken hebben.
De volgende dag zijn we meegenomen naar het centrum van Kampala, met onze nieuwe beste vriend Augustin a.ka. Dj Frizza. We hebben drie uur op elkaar gewacht, hij op de begane grond en wij op het dakterras. Gelukkig was dit geen probleem. De uitspraak ‘muzungu’s have the watch, Africans have the time’ gaat dus echt op. We maakten meteen kennis met het echte Afrika, op een enorme markt. De straatjes waren ongeveer 1 meter breed met aan allebei de kanten kraampjes. De tocht over de markt was een hindernisbaan, waarbij we de zakken rijst die op het hoofd gedragen worden moesten ontwijken en de fietsen over onze voeten reden. In de drukte bleven we dicht bij elkaar, omdat we aangestaard en aangeraakt werden als een ware attractie. Overal werden we nageroepen ‘muzungu! muzungu!’, wat een vriendelijk woord is voor ‘blanke’.
Na op een gigantische standplaats voor matatu’s te zijn geweest hebben we allerlei dingetjes geregeld. Veilige pinautomaten gevonden, simkaart gekocht, boodschapjes gedaan en echt Ugandees geluncht op het politiebureau (!).
De tour zou 3 uur duren, maar met onze vriend DJ Frizza zijn we meer dan 6 uur weg geweest, waardoor zijn radioshow wat later begon. In het guesthouse hebben we naar hem geluisterd, en tot onze verbazing zijn we hier al op de radio geweest! Hij draaide twee keer het nummer ‘i got a hangover’ voor ons, waar hij luid doorheen toeterde en riep ‘to my new dutch best friends Josje, Denise en Isabelle! I love you!!’ Wij vonden dit natuurlijk geweldig, maar het dakterras in het guesthouse stroomde langzaam leeg, waarschijnlijk kon de rest het gegil door de nummers heen niet zo waarderen. ‘DJ Frizza in the mix! TOOOOOEEEET’.
Op zondag zijn we naar een mis geweest in de Baha’i tempel, waarvan er maar zeven op de wereld bestaan. Op de top van de berg stond een prachtige ronde tempel. De zeven deuren stonden open en ieder uitzicht leek wel een schilderijtje. We werden hartelijk verwelkomd en de mis was heel bijzonder, omdat het Baha’i geloof bestaat uit een combinatie van het Christendom, het Jodendom, het Hindoeïsme en de Islam.
Daarna zijn we op de boda naar een sjiek restaurantje gescheurd, waar we uitgebreid hebben geluncht. En ja, heel slecht, de frietjes en de hamburgers konden we niet weerstaan na al het Afrikaanse eten.
Op maandag zijn we voor het eerst naar onze stage gegaan, weeshuis ‘Oasis of life’. Op de boda reden we door een echte krottenwijk, waar het vee op straat loopt en iedereen met de familie voor hun hutje zit te chillen. Eenmaal aangekomen op de stageplek werden we ontzettend warm en lief ontvangen. We konden de poort (alles is hier omheind met grote betonnen muren, prikkeldraad en spijlen) niet door, omdat alle kinderen op ons afstormden om ons te knuffelen en vast te houden.
Na een korte rondleiding kregen we een show van meer dan een uur van de kinderen, waarin ze ons hun beste dansmoves lieten zien. Ze zongen voor ons en noemden ons hun ‘angels’, wat ons tot tranen toe raakte. Dit komt vooral omdat wij ons schuldig voelen en de kinderen niet kunnen bieden wat ze nodig hebben, want waar ze echt behoefte aan hebben is eten. Het is ontzettend schrijnend om met eigen ogen te zien hoe de situatie van deze kinderen is. Velen van hen hebben hongerbuikjes, aids en allemaal zijn ze wees of te vondeling gelgd door hun ouders. Omdat we ons in één week voor moesten bereiden op deze reis naar Uganda, hadden we dit nooit verwacht. De klap was dan ook hard, het doet pijn om te zien dat we in zo’n oneerlijke wereld leven. Op ongeveer 50 m2 wonen 75 kinderen. Er is een totaal gebrek aan alles, aan eten, water, speelgoed, boeken, kleding en vooral hygiëne.
Het is dan ook verbazingwekkend om te zien hoe lief de kinderen en jongeren tegen ons zijn en hoe ontzettend dankbaar ze zijn voor onze komst. Het weeshuis voelt als één grote familie, en er werd continu tegen ons gezegd ‘this is your second home, feel free, our sisters’. De stage is dus ontzettend heftig, maar gelukkig hebben we elkaar en proberen we alles samen te verwerken.
De tweede stagedag was al iets minder heftig, omdat we de eerste shock al gehad hadden. We hebben de hele dag koekjes staan bakken met de jongeren, die ze verkopen op de markt om geld te verdienen om eten te kopen. We hebben met de kleintjes gedanst en geknuffeld en ons rot gelachen toen ze met zijn allen ‘poesje mauw’ begonnen te zingen . Denise is tot drie keer toe ondergeplast door haar nieuwe vriendje, een schattig baby’tje van 5 maanden. Ze wordt gezien als de ‘nieuwe mama’ en zo gedraagt ze zich ook, het maakte haar allemaal niets uit. Om de naam Josje wordt hard gelachen, omdat dit uitgesproken wordt als ‘Josh’ en er een jongen woont die ook zo heet. Isabelle heeft zicht de longen uit haar lijf staan bakken en heeft haar nieuwe roeping als koekenbakker gevonden.
De liefde die we van de kinderen krijgen maakt alle ellende weer goed. We gaan de komende weken keihard aan de slag om de kinderen een beetje geluk en liefde te geven.
We hopen dat jullie een berichtje achterlaten, want we kunnen een beetje extra steun wel gebruiken. We kunnen dit aan, maar het is heftiger dan verwacht om nu in het echt tussen de kindjes te staan die je normaal alleen op het journaal ziet.
Liefs en geniet van het luxe luizenleventje ;)
Denise, Josje & Isabelle
-
28 November 2012 - 11:14
Claudia:
Jeeej eindelijk een verslagje, ik was al zo benieuwd! Fijn dat jullie het ten eerste goed naar jullie zin hebben.. Begrijpelijk dat het zo indrukwekkend is en begrijp ook de machteloosheid die jullie voelen (al zal ik als buitenstaander dat natuurlijk nooit helemaal kunnen begrijpen).
Heel veel succes de komende weken en let goed op elkaar! :)
XX -
28 November 2012 - 11:18
Leny Dresens:
Wat een leuk reisverslag, je krijgt een goede indruk van het leven daar. Ik snap dat het allemaal heftiger is als verwacht maar gelukkig hebben jullie elkaar en ons natuurlijk om af en toe stoom af te blazen! Maar wij willen even laten weten dat wij ongelofelijk trots op jullie zijn! Heel veel liefs uit een mistig en koud eindhoven X Jack en Leny -
28 November 2012 - 11:36
Stephan:
Hallo dames! Wat een gaaf verhaal! Los van de ellende die jullie zien en moeten verwerken natuurlijk. Ik denk aan jullie en ben nu al supertrots dat jullie je zo inzetten voor de kinderen daar! Ik moet eerlijk bekennen dat ik hardop heb gelachen om jullie avonturen met DJ Frizza! Heel erg veel sterkte, succes en support toegewenst en tot het volgende berichtje! En een speciaal lief kusje voor 'Josh'! -
28 November 2012 - 11:39
Manon:
Wat een avontuur daar! Inderdaad wel heftig met die kinderen!!
Maar jullie slaan je er zeker doorheen! Dat weet ik zeker!!!
Heel veel succes en zeker veel plezier daar!!!
Dikke knuffel voor Josje:D!!!
xxx Manon -
28 November 2012 - 15:26
Andrea:
Mooi verslag van jullie eerste ervaringen. Ik geloof zeker dat het ontzettend heftig is om kinderen aan te treffen in omstandigheden die wij ons eigenlijk niet kunnen voorstellen. Leuk verhaal van de tweede stagedag! Ik ben ervan overtuigd dat jullie de kinderen veel kunnen bieden. Dus ik schrijf graag een berichtje om op deze manier wat extra steun te geven! Groetjes van Andrea. -
28 November 2012 - 15:30
Josje, Isabelle En Denise :
Bedankt voor alle (snelle) lieve reacties!
Andrea, leuk dat je meeleest op onze blog, bedankt voor je lieve berichtje!
Liefs Isabelle, Josje en Denise
p.s. bedankt voor alle mailtjes m.b.t. financiële bijdrage voor het weeshuis. Jullie zijn toppers!! -
28 November 2012 - 15:51
Mirthe:
Bon dia meiden!
Wat indrukwekkend! Echt heel anders dan hier op het warme Curaçao. Ik loop voornamelijk tegen taalbarrières aan en niet zo zeer tegen armoede. Al heb ik dat al wel gezien. Ik leef met jullie mee en denk aan jullie. Hopelijk vinden jullie toch snel een beetje jullie plekje en kunnen jullie alle liefde geven die in jullie zit. Want ik denk dat dat het belangrijkste is wat je aan de kinderen kunt geven op dit moment! Heel veel succes en hou ons op de hoogte.
Ayo,
Mirthe -
28 November 2012 - 16:42
Iris:
Wow meiden!
Heftig verhaaltje. Het begon zo 'luxe' met etentje hier etentje daar en dan BAM keiharde werkelijkheid. Lotte en ik verbazen ons ook nog steeds over het feit dat er zo'n totaaaal andere werelden hier op deze aarde zijn. Het luxe nederlandse leven en daarnaast een leven waarbij je zo blij mag zijn als je een beetje te eten hebt.
Ik wens jullie veel succes daarzo, echt super knap wat jullie nu doen!! Vooral met zo'n korte voorbereidingstijd!
Groetjes,
Lotte en Iris -
28 November 2012 - 16:54
Anoek:
Wat leuk om te lezen dat jullie het naar jullie zin hebben. Kan me heel goed voorstellen dat het moeilijk is om met zo weinig voorbereiding op pad te gaan. Ik ben er zeker van dat jullie het geweldig zullen doen! Heel veel succes en ook plezier daar!
xx Anoek -
28 November 2012 - 17:20
Jeannette:
Heftig verhaal, maar veel liefde, lachen en knuffelen doet die kinderen goed. Maak er een mooie tijd van en alles krijgt wel zijn plekje.
Ga er vooral ook van genieten... Het gaat jullie lukken...
Veel succes
Dikke knuffel voor Josje van ons allemaal :-) xxxx -
28 November 2012 - 17:23
Rita:
hallo dames
wat een mooi reisverslag van jullie.
het zal allemaal wel veel emoties opleveren,met alles wat je meemaakt, maar ook een hele beleving.
probeer het allemaal op te slaan en een mooi plaatsje te geven.
geniet er nog van en extra groetjes voor denise en josje
rita manders -
28 November 2012 - 18:05
Anke Kuiper:
Leuk om wat van jullie te horen.
Wat een heftig verhaal zeg maar wat mooi dat ze zo blij zijn met jullie en dat jullie daar dus ook echt iets kunnen betekenen. Super schattig dat alle kinderen daar meteen knuffels geven, daar zouden de kinderen hier nog een hoop van kunnen leren. Na zo'n verhaal besef je wel meteen dat we hier echt niks te klagen hebben en dat we echt in onze handen kunnen klappen dat we zelf voor onze kinderen kunnen zorgen en ze dagelijks goed te eten krijgen. En dan heb je hier zoveel vrouwen die zeuren over die paar extra kilo's terwijl dat gewoon een luxe probleem is. Ik vind het super goed dat jullie dit doen en ben super trots op jullie !!!
Ga zo door en probeer je hoofd omhoog te houden en ook trots te zijn.
Heel veel plezier en succes de komende weken .
Josje we hopen je naderhand snel te zien met de foto's en verhalen.
xxx Dennis, Anke, Emely en Lucas -
28 November 2012 - 19:05
Monique:
Hee meiden!
So nou het klinkt allemaal ontzettend leuk maar ook wel heftig idd! Wel fijn dat de mensen daar zo dankbaar zijn voor wat jullie komen doen. Krijg zelf wel weer helemaal zin om terug te gaan naar Afrika als ik zo jullie blog lees. Ik ben heel benieuwd naar de rest van jullie verhalen en natuurlijk ook foto's! Zet hem op daar en geniet er van !
Liefs, mo -
28 November 2012 - 20:20
Ingeborg:
Ha lieve meiden
Wat zijn jullie kanjers!! Ik ben zo trots op jullie. Het is leuk om dit allemaal te lezen. Dan kunnen wij ook een klein beetje meeleven met jullie. Hoe gaat het met het geld ophalen? Ik zal hier ook proberen te sponseren. Josje, hoe gaat het met het eten? Rijst?? Lieverds, ga zo door en vergeet vooral niet te genieten. Dikke knuffel. Xxx en Josje. Jij nog een extra dikke kus. -
28 November 2012 - 21:41
Michel En Marie-Jose:
Hallo meiden, Belletje,
Goed om van jullie een uitgebreid verhaal te horen. Het telefoontje gisteren van Isabelle was voor ons ook heel heftig. de wereld kent veel gezichten.
We denken veel aan jullie. Blijf genieten
-
28 November 2012 - 21:41
Michel En Marie-Jose:
Hallo meiden, Belletje,
Goed om van jullie een uitgebreid verhaal te horen. Het telefoontje gisteren van Isabelle was voor ons ook heel heftig. de wereld kent veel gezichten.
We denken veel aan jullie. Blijf genieten
-
28 November 2012 - 22:35
Kelly:
woow, wat een ervaringen nu al.
Ik weet zeker dat jullie daar genoeg kunnen bijdragen.
erg veel succes & sterkte daar nog alledrie!
x Kelly.
(vriendin van Josje) -
28 November 2012 - 23:07
Robin Strik:
Nou nou dames respect! Veel mee gemaakt al! Maar kop op en wees trots op jezelf wat je die mensen biedt;) en denk veel aan de leuke dingen die jullie mee gemaakt/maken!
Super leuk reis verslag! Ik ben zo benieuwd hoe jullie t daar hebben en vooral wat voor spektakel het daar is:p ik blijf jullie volgen!!! Heel veel succes nog en een fijne tijd met de leuke dingen;)
Groetjes kusjes Robin -
29 November 2012 - 11:53
Frank:
Wat leuk om te lezen
Ik zie mezelf zo weer op mijn stagebezoek in Mukumu in Kenia. -
29 November 2012 - 12:50
Laura Strik:
Nou de eerste daagjes klinken al erg leerzaam, indrukwekkend, leuk, liefdevol en spannend!! Zo bijzonder dat jullie dit mee mogen maken. Erg jaloers :P!! Geniet maar van deze mooie ervaring en pas goed op elkaar....
xxx -
01 December 2012 - 13:52
Puck Bijnen:
heey pilotje ;)
Wil eerste even compliment geven aan de gene die dit verhaal heeft geschreven.
Alles staat er zo duidelijk in het is net of je er zelf even bent!
Volgens mij zitten je elke dag vol met prikkels en de emoties, vooral de stage lijkt me echt zo aangrijpend en heftig. Ik kreeg er zelf al kippenvel van toen ik het las.
Vindt het wel fijn om te lezen dat iedereen zo aardig is voor jullie.
Ben wel blij dat we elkaar af en toe op de whats app spreken want ik mis je wel hoor (K).
Ik zal deze site in de gaten houden , want ben erg benieuwd naar de foto's en verhalen die nog gaan komen :D.
xxxxxxxxxx hvj en nog een heel fijn verblijf in afrika voor jullie 3
Puck
-
03 December 2012 - 10:01
Josje, Isabelle En Denise :
Lieve vrienden bedankt voor jullie leuke en lieve reacties!! Doet mij/ ons zeker goed :D!!
We maken idd erg veel mee en het kan erg heftig zijn maar we slaan ons er doorheen met z'n 3en ;) hebben veel aan elkaar dus dat is top!
Verder lieve puckje bedankt, we hebben het samen geschreven fijn te horen dat het duidelijk is, dat was ook de bedoeling :) Je voelt idd erg veel emoties/spanningen en het is echt de kunst het niet te dichtbij te laten komen maar zoals je weet is dat voor mij soms best lastig aangezien ik het toch wel voel ;p maar het gaat ons eigenlijk goed af nu en we weten er positief mee om te gaan! Af en toe ook wat grappen ermee helpt ook veel en haalt de lading er een beetje af..Ik ben ook blij dat ik jou af en toe kan spreken op app en natuurlijk mis ik je ook toetje!!
Mama en papa een hele dikke knuffel terug en natuurlijk ook voor Robin en Laura!! Frank, leuk dat je de moeite neemt om te reageren :) Ik denk idd dat het best wel wat van elkaar wegheeft als ik hier de verhalen zo hoor van reizigers.
Andrea ook erg leuk dat jij ons verhaal bijhoud, bedankt!
Liefs, Denise :) xxx -
03 December 2012 - 22:11
Fons En Natasja:
Hey hallo meiden,
vol bewondering lees ik jullie verhaal. Jullie kunnen zeker trots op jezelf zijn met hetgeen jullie doen! Geweldig! Geniet van jullie tijd daar, en als jullie weer terug zijn kijk je met veel genoegdoening terug op deze ervaring....
Liefs,
Fons, Natasja en een dikke kus van Rick en Desi -
05 December 2012 - 18:18
Ralph Halin:
Hey Josje en de rest van de dames,
Goed om te lezen dat jullie goed aangekomen zijn. Het lijkt me inderdaad erg indrukwekkend en een groot verschil met ons kleine kikkerlandje.
Geniet er allemaal van! Deze ervaring neemt niemand jullie af.
Ralph -
11 December 2012 - 10:59
Annelie:
Wat een mooi en indrukwekkend verhaal!
Ik lees vooral ook veel plezier terug uit jullie verhaal, dat is denk ik erg belangrijk! Ik zie jullie al helemaal voor me, drie vrolijke meiden, waar de mensen op jullie stage denk ik erg blij mee zijn!!
Heel veel plezier nog alle drie, pas goed op elkaar en veel liefs aan Denise.
Annelie
-
13 December 2012 - 23:13
Thom:
Hoi Josje,
Mooie verhalen en ervaringen. Nog veel plezier en succes met de stage.
Ik heb geregeld dat we bovenaan staan, jij zorgt voor de rest!!!!
Grz Thom. -
20 December 2012 - 15:02
Lonneke:
haha dit wordt de 3e keer dat ik een berichtje begin te type
eerst op me telefoon maar daar verstuurde hij het niet
toen op me computer maar zodra ik op backspace drukte ging die naar een andere site
dus nu blijft het een kort berichtje verder
hoe is het daar?
al een beetje kunnen wennen aan de situatie?
ben je al heel bruin geworden?
zodra je thuis bent kom ik snel langs om de foto,s te zsien en de verhalen te horen:)
groetjes je nichtje (ik hoop dat hij het berichtje nu wel gewoon verstuurd:))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
