Merry Christmas and a happy new year!

De nieuwe blog heeft weer lang op zich laten wachten. Maar dit is een goed teken, we hebben het zo naar ons zin dat we hier niet aan toegekomen zijn. Maar, nu hebben we jullie wel veel te vertellen!

Allereerst hopen we dat iedereen een hele fijne Kerst heeft gehad.

Kerstmis in Uganda was apart, maar onvergetelijk. Hoewel we niet bij onze dierbaren zijn, hebben al onze nieuwe vrienden ervoor gezorgd dat deze Kerst de geschiedenisboeken ingaat.

Vaste prik in Uganda; op kerstochtend naar de kerk.. Vergezeld door Brian en Rogier zijn we in onze mooiste outfits achterop de boda gesprongen. De vier (of vijf?) uur durende mis was een mix van gospel en eindeloze preken. Onze lieve kinderen uit het weeshuis hebben de mis gemaakt; zij hebben prachtige dansshow neergezet. Vervuld met trots hebben wij naar ze gekeken. Dat wij ze op hele korte termijn achter moeten laten, legde een extra lading op deze dag. Ook wij moesten eraan geloven; met kindjes die twinkelden door alle stickertjes op hun gezicht, hebben wij kerstliedjes gezongen op het podium die wij de afgelopen weken samen voorbereid hebben. Ons was gevraagd om ook een gebed voor te dragen. Als niet overtuigd Christenen hebben wij ons meest serieuze gezicht opgezet en het ‘Onze Vader’ voorgedragen in het Nederlands en het Engels. Een groot applaus en eindeloos veel dankwoord voor al onze zorgen in het weeshuis waren het gevolg. Na onze ‘preek’ hebben we dropjes met Nederlandse vlaggetjes uitgedeeld aan de kinderen en de andere kerkgangers. Beleefd hebben ze deze aangenomen en zonder hun gezicht te vertrekken opgegeten. De vlaggetjes waren een doorslaand succes en werden gebruikt om de gospeldans nog meer op te fleuren.

’S Middags genoten van anderhalve hap van een kaneelbroodje voordat de mieren deze zo ongeveer uit onze handen rukten. Maar ach, ook voor hen is het Kerst.

Eenmaal aangekomen in het heerlijke luxe restaurant dat Mediterraneo heet ontving Denise meteen een geschenk uit de hemel in de vorm van een ijzeren gordijnroede die op haar koppie viel. Gelukkig was dit geen voorbode van hoe de rest van de avond zou verlopen en hebben we een geweldige avond beleefd. Heerlijk gegeten en vele kelken wijn verder, dachten we eens lekker uit te gaan. Twee mannen van wie de naam niet genoemd zal worden hadden het geweldige idee om lopend naar de club te gaan. De letterlijke STAPavond was een feit. Bergop naar de kroeg, voor een korte break stopte we per ongeluk in een bordeel. Na voor vele dichte clubs gestaan te hebben, hebben onze lieve Ugandese vrienden ons op sleeptouw genomen en hebben we een uitgebreide kroegentocht gedaan. Steekwoorden; waterpijp, veel ge-bonga (proost), daggershows, baby Jesus en voor we het wisten was de maan vervangen door een stralend ochtendzonnetje.

Na een korte nachtrust moesten we weer aan de bak; het voorbereiden van een Kerstdiner voor 14 man. Dit hebben we op Ugandees tempo gedaan, de pompoensoep (bedankt voor het recept lieve Robin!) stond om 11 uur op tafel. Beetje krom, van de gigantische pan hadden we het weeshuis drie dagen kunnen voeden. Gelukkig hebben de medewerkers van het weeshuis er nog vele dagen plezier van gehad. Hollandse gehaktballen en heerlijke frietjes van onze frietenbakker Suus waren het hoofdgerecht. Om één uur hadden we geen zin meer in een toetje, en hebben we uitgebuikt op het dakterras.

Na deze vermoeiende Kerstdagen waren we wel toe aan wat ontspanning. Deze dachten we te kunnen vinden in het National Park ‘Sipi Falls’. Heel fijn om met z’n vijven een tripje te maken, maar het weer was nog vreselijker dan in Nederland. Het was geweldig mooi en het was een bijzondere ervaring om bij een Afrikaanse community te overnachten. Na regen helaas geen zonneschijn, maar de safaribabes verdienen een plusje achter hun naam, de eindeloze reis door Afrika hebben we maar mooi overleefd. Ondanks het weer, de bedden en de krappe matatu’s hebben we het kei gezellig met elkaar gehad!

Natuurlijk zijn de afgelopen weken niet alleen lang leve de lol geweest en hebben we vooral hard aan het project gewerkt. Met behulp van een mooie poster hebben we een uitgebreide voorlichting gegeven over HIV en Aids. We hebben een presentatie ontworpen en activiteiten in kleine groepjes met de jongeren te ondernemen. Het was mooi om te zien dat de kinderen ongelooflijk gemotiveerd meededen. We zijn heel blij dat we een aantaal vooroordelen en angsten uit de weg hebben kunnen ruimen. We waren ook erg blij dat de kinderen daadwerkelijk interesse toonden en vragen durfden te stellen. We hebben alles eerlijk en open met ze besproken, wat hopelijk effect heeft. De lessenreeks hebben wij overgedragen aan één van de caretakers uit het weeshuis, zodat zij dit kan voortzetten wanneer wij weg zijn. Op facebook zijn de foto’s te vinden.

Daarnaast hebben we ‘counseling’ gegeven. Dit bestaat uit het geven van seksuele voorlichting en het bespreken van veranderingen die zich voordoen in de puberteit. Zo hebben we bij de meiden de ‘Pink Ladies Club’ opgericht. Bij onze buurvrouw deden we lipgloss op, die symbool staat voor de vertrouwensband tijdens de activiteiten. Wij denken hiermee hun vertrouwen gewonnen te hebben, want we waren verbaasd hoe open en eerlijk we met deze meiden over seks en alles wat hiermee te maken heeft konden praten. We hebben geprobeerd de meiden mee te geven dat seks voortkomt uit liefde. We hebben onze eigen normen en waarden gecombineerd met wat het Christelijk geloof voorschrijft. We hebben posters ontworpen en opgehangen in de bibliotheek, zodat de jongeren deze kunnen raadplegen als ze hier behoefte aan hebben.

We hebben veel tijd besteed aan het besluiten hoe we het enorme bedrag aan sponsorgeld gaan uitgeven. We hebben hier al veel mooie dingen van kunnen doen en we zijn hier nog niet klaar mee. Kijk voor onze gedachten en vragen hierover op www.rogierelshout.eu (mooie verhalen en foto’s over de belevenissen van een Rotterdammert in Afrika) onder het kopje ‘Geef om dit kind. Maar wat is het beste?’. Omdat we vinden dat dit de volle aandacht verdient, hebben we besloten om de volgende blog hier volledig aan te wijden. Dan hebben we al het geld besteed en kunnen we jullie een goed overzicht bieden.

Het afscheid nadert, het einde van de reis is in zicht. We zien op tegen het afscheid van de lieve kinderen, die toch een beetje als onze eigen kindjes voelen. We zien op tegen het afscheid van onze vrienden in het guesthouse en van het prachtige land dat Uganda blijkt te zijn.. We zien op tegen busritjes in plaats van bodaritjes en de sneeuw in plaats van de zon.

Maar, vanavond gaan we genieten van een jaarwisseling in de buitenlucht onder de sterren en vieren we maar liefst 2 maal de jaarwisseling; op z’n Oegandees en twee uur later voor al onze sterretjes in Nederland!

Lieve, lieve Suus en Elle. We missen jullie nu al. Jullie lieve gezichtjes en vrolijke lach, jullie goede grappen en onze fijne gesprekken. We sturen jullie ZEVEN kusjes door de lucht vanuit Uganda ;) !

We willen jullie een liefdevol, gelukkig en bijzonder 2013 wensen.


Liefs,
Denise, Isabelle en Josje.